Ang BAGONG LIBRO ni BOB ONG

Kapitan Sino?
May 1, 2009

Ikalat na ang balita at mag-abang na sa POWERBOOKS dahil sigurado akong isang taon ang hihintayin niyo kung sa National Bookstore kayo mag-aabang. Hahaha. For sure, panalo ang libro na ito.

Please lang, bawal ang hiraman ng libro o magpa-photocopy at lalo na ang gumawa ng kopya nito online. Matuto kayo na bumili. Mahiya naman kayo. Maawa kayo sa mga kapuspalad na umaasa sa suporta na ibinibigay ni Pareng Bob gamit ang kinita ng mga libro niya.

**2 Thumbs Up for Mr. Butch Francisco**

"But while grammars were correct and their sentences were well put together and made for pleasant listening, most of the answers were lacking in substance. Very Chiz Escudero — you know, nice to listen to, but is there actually anything there?"

-Butch Francisco

********************

I thought "that STARTALK Guy" is just another shithead writer around the corner. For years, I have never watched GMA7 especially their show biz talk shows. After that statement, he gained my respect. So I'm now pleading the Merriam Webster Dictionary to please consider this new vocabulary.

"Very Chiz Escudero". adj. = to describe a statement that is empty rhetoric. A statement or idea that is well constructed but if you examine it closer, it is nothing but BULLSHIT.

I thought I'm the only person who noticed Chiz Escudero doing those crappy statements on TV. You know what I mean, that "very matalinhaga but nonesense statements". In short, PAPOGI. I was laughing after I have read that article of Butch Francisco. He used the term to describe answers by contestants in beauty pageants like the recently concluded Bb. Pilipinas. Kudos to you Francisco. Still, your show in GMA7 sucks.

AGONCILLO

May isang lugar ako na pinuntahan kanina.

Matagal na rin mula ng huli akong nagpunta sa lugar na iyon. Malapit lang siya kung saan ako nakatira ngunit kahit masilip o mapadaan man lang dito ay hindi ko nagawa ng matagal-tagal na rin na panahon dahil meron pumipigil sa paa ko na hindi ko alam. Ngunit kanina, naglakas loob akong maglakad-lakad at muling balikan ang lugar kung saan maraming alaala ang naipundar sa aking isipan.

Sinimulan ko ang aking paglalakad na kalmado ang aking pakiramdam. Una kong napansin ang mamang abala sa pag-iihaw ng kanyang mga barbecue na kanyang itinitinda. Agad ko siyang nilapitan at sa paglapit ko ay mukhang alam na niya ang aking bibilhin. Madalas ko siyang bilhan dati at ginagawa ko pa ngang ulam ang tinda niya kapag nagsasawa akong kumain sa karinderya. May kasama din ako dito sa madalas na pagpunta ko. Matapos matusta ang pagkain, doon ko sinimulan ang aking paglalakad. Sa umpisa pa lang ng hakbang ko ng aking paa ay para bang naging background music pa ang "Kanlungan" ni Noel Cabangon sa tenga ko habang ako ay nag-umpisang maglakad. Bumalik sa alaala ko ang mga puno sa paligid at ang mga batang masayang naglalaro sa kalsada. Sa bawat hakbang at layo ng nilalakad ko ay ganoon din ang pagbigat ng pakiramdam ko. Natatakot ako na baka may makakilala sa akin kahit alam ko na naglaho na sila kasama ng kanilang alaala. Papalapit ako ng papalapit sa lugar na ninais kong marating. At ng marating ko ito, natigil ang musika. Natigil ang kaba ko. Natigil ang poot sa aking pakiramdam. Napalitan sila ng magagandang alaala. Napalitan ang poot ng kalmadong pag-iisip.

Sinilip ko ang lugar. Madilim at halatang wala ng tao dito. Wala ng gamit sa loob. Wala na ang sofa kung saan ko siya madalas na sinasalubong. Sinilip ko ang hagdan. Bumalik sa alaala ko ang tunog ng kanyang tsinelas habang pababa na dali-daling papalakas ng papalakas ang tunog sa aking tenga. Ang alaala habang mabilis siyang tumatakbo papalapit sa akin, nakikita ko ang kanyang ngiti habang pabilis ng pabilis ang kaniyang takbo na tila ba sabik na makita ako. Ang kanyang nagagalak na boses habang sa patuloy niyang paglapit ay dama ko na ang kanyang pagyapos. Dama ko na ang kaniyang malalambot na bisig at ang matamis na amoy ng kanyang buhok pati ang kanyang mabangong amoy kung saan sa matagal na panahon ay ako'y nabighani.

Tumigil ang paghakbang ng aking paa. Huminga ako ng malalim habang isa isang bumabalik sa aking alaala ang masasayang bagay na bumalot sa buhay ko sa nakaraan. Tumigil ang mundo ko ng ilang segundo habang papalamig ng papalamig ang aking nararamdaman. Bumilis ang aking paghinga at tila ba naging dilaw ang kulay ng aking nakikita na para bang flashback sa isang lumang pelikula. Ipinikit ko ang aking mata at ilang segundo akong nagpaalam sa alaalang matagal kong itinago sa aking isipan. Pagmulat ko, wala na ang lahat. Bumalik ako sa aking kamalayan. Bumalik ako sa realidad ng buhay.

Napakabilis ng lahat. Nagpatuloy ako sa paglalakad. Dala dala pa rin ang poot ng alaala ngunit kasama ang pag asa na tanging panahon ang huhusga at magpapatuloy ako sa paglalakbay ko sa bagong buhay na pinili ko. Huminga ulit ako ng malalim. NAgbago na ang musika sa aking tenga. tila ba mga kanta ni James Blunt ang pumalit sa tono ni Noel Cabangon. Matapos nito, patuloy akong naglakad. Patuloy akong naglakbay.

Single Gaydies: GAY KIDDIES

haha. Taob si Beyonce sa video na ito.
bongga ang mga bading.

Hindi naman sila nanganganak pero dumadami pa rin sila. haha.

Dude, they are synchronized. Amazing Dancers.

Kaleidoscope World

So many faces, so many races

Different voices, different choices

Some are mad, while others laugh

Some live alone with no better half
Others grieve while others curse

And others mourn behind a big black hearse

Some are pure and some half-bred

Some are sober and some are wasted

Some are rich because of fate

and Some are poor with no food on their plate

Some stand out while others blend
Some are fat and stout while some are thin
Some are friends and some are foes
Some have some while some have most

Every color and every hue

Is represented by me and you

Take a slide in the slope

Take a look in the kaleidoscope

Spinnin' round, make it twirl

In this kaleidoscope world

Some are great and some are few

Others lie while some tell the truth

Some say poems and some do sing

Others sing through their guitar strings

Some know it all while some act dumb
Let the bassline strum to the bang of the drum
Some can swim while some will sink
And some will find their minds and think

Others walk while others run
You can't talk peace and have a gun
Some are hurt and start to cry
Don't ask me how don't ask me why
Some are friends and some are foes
Some have some while some have most

Streaks of Light

The only wish I had for 2009 was for my life to be a little bit unpredictable and so far, I've been given that chance little by little.

Before 2009, my life has been so fucked up. I have to quit school. My grandfather died. Everything was out of order - relationships, and everything. I fucked up with friends. Play with people and hurt their feelings. Until I started losing everything. I wasn't happy with what was going on. I made lies to myself and to all those people I loved. It was so ordinary yet it was so annoying. At the end I found out I was living a miserable life.

Then came 2009, I realized that it's time to organize myself. I decided to survive and go on with what was left in me. I wanted to be independent. It all started in a dream of becoming a real man - someone who can stand on his own and can decide using his own brain.

For the past two weeks, I got a glimpse of that "unpredictable" dream. It's been a learning experience so far. From decisions I have to make for myself, for my family to things that I have to do and using time efficiently. It was all new to me. I never had this kind of feeling in my entire life. I'm not saying that I'm happy with everything that was going on but at least, I'm starting to appreciate life like I never did before.