Sa nakalipas na apat na taon,
nasanay na ang sarili ko na mabuhay mag-isa.
Gumawa ng sariling desisyon.
Mag-isip mag-isa
Kausapin ang sarili.
Lahat ng iyan ay natutunan ko ng gawin.
Nagkaroon na ako ng diskarte tungkol sa mga bagay na iyan.
Pero may mga oras na nakakaramdam ako ng ibang klase ng kalungkutan.
Kalungkutan na tila ay tumatagos sa kaluluwa ko.
Nararamdaman ko ang paglamig ng aking pakiramdam.
Na parang pinagkaitan ako ng isang bagay na ninais ko ng matagal.
Wala akong magawa.
Kundi ang pilitin ang sarili na maging bingi sa pambihirang katahimikan.
Pilitin ang utak na ikubli sa katotohanan.
Pilitin ang utak na ikubli sa katotohanan.
Manahimik.
At lasapin na lamang ang mapait na karanasan.
Ibang klase.
Pero heto ako, at buhay pa naman.
Natuto na kasi ako.
Nasanay na mabuhay mag-isa.
At higit sa lahat,
nakiramdam.
Nagdaramdam sa sariling pagmamahal.
No comments:
Post a Comment